cieśla józef i zwierzę

przychodzisz do mnie jak zwierzę
mruczysz pieśni skalnych tygrysów.
sierść ci się uspokaja
czuję jak pod nią
przez wszystkie warstwy skóry
pulsuje palimpsest.

czytam z uwagą wolno
odkrywam stare sentencje
które zbawiają jak deszcze:
odchodzę i powracam
umieram i ożywam
by w końcu coś dopisać w narzeczu
krzewów sawanny.

w ciemności jak twoje oczy
zamykają się rozlewiska i znowu widzę
jak się odrywa afryka.
nawet kiedy zasypiasz
trwonisz ślady po sobie
i rodzisz pokolenia
które będą je badać

nadchodzi twoja pora:
zrównanie snu i oddechu
przytulasz się do mnie jak zwierzę
– całą historią gatunku