Jak oskarowy dywan

Czuję się jak ten oskarowy dywan

o burgundzkiej barwie i woni,

po którym przed chwilą

przeszedł tanecznym wichrem

kosmos filmowych gwiazd.

 

Jak dywan drżący jeszcze w każdym swym pasemku

od promiennych dotyków,

a już bez litości, srożej niż niedbale,

zwijany w rulon do pocięcia na strzępy.

 

Jak dywan sponiewierany

na wytrzeszczonych oczach

wścibskich jupiterów.

 

Wykradnij mnie, weź na plecy,

ocal od wyroku

haniebnej tymczasowości.

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów.