Kalendarze

1. Do trzech króli muszę zrzucić cellulit,

od pierwszego uczyć się angielskiego.

Znam tyle wierszy na pamięć, już mnie nic nie zaskoczy,

chociaż przede mną jest wciąż tyle nocy...

Do Popielca znajdę tego od serca,

od niedzieli niech się wszystko odmieni!

Wciąż tyle pieśni w mej głowie i niezmiennie się ćmi,

chociaż przede mną jest wciąż tyle dni...

 

Ref: Spalę żółte kalendarze, choć jest w nich wciąż taki dzień.

Zdławię krzyk porannych gazet – nie zakłócą serca drgnień.

Zapisane terminarze, choć ich nie obsypał mak…

Nie, nie, nie – to nie tak! Jeszcze raz…

 

2. Przyjdzie przedwiośnie i znów będzie ciut znośniej.

może ósmego coś się zdarzy ważnego,

Już chce się tańczyć i śpiewać, i do nieba podskoczyć

chociaż przede mną jest wciąż tyle nocy...

W prima aprilis wszyscy będą tak mili,

przed Wielkanocą dowiem się, kto i po co.

Czy wokół serca skruszeją jak co rok grube kry,

chociaż przede mną jest wciąż tyle dni...

 

3. Po Bożym Ciele już nie zechcę tak wiele.

W Świątki Zielone wszystko będzie zliczone,

jednak w rachunkach, jak dotąd, żaden nie był zbyt mocny

no i przede mną jest wciąż tyle nocy...

W świętego Jana będę lekko zmieszana,

nadejdzie lipiec, co potrafi też przypiec.

A letnie słońce jak nic znów wysuszy mi łzy,

no bo przede mną jest wciąż tyle dni...

 

4. Potem już wrzesień pełen będzie uniesień,

przed listopadem znów zapełnię szufladę.

Czy jak te dwie leśne ścieżki złączą się nasze losy,

chociaż przede mną jest wciąż tyle nocy?

Cholerny grudzień weźmie znów resztki złudzeń,

a w Mikołajki znów uwierzę w te bajki,

że przed północą z uśmiechem w drzwiach pojawisz się ty

i że przed nami będzie znów tyle dni...