*** (Krzyk nas zabiera)

Krzyk nas zabiera

i fala przelewa się po nas

przestałeś rozumieć

przestałeś nazywać

bojaźń

jedynie w bojaźni twój udział

 

leżąc na płask

cienką warstewką

w przestrzeń wysychasz

a chciałeś pozostać

a chciałeś przetrwać

 

nowym kręgiem chciałeś powrócić

echem lasu odbitym

po krawędziach

 

i stałeś się punktem

na linii przecięcia

od gwiazd lecących

do maleńkich drobin

 

i miecz najdroższy

łamiesz na kamieniach

samotny w walce

zraniony jak Roland