wybacz mi

…Moje znaki szczególne

to zachwyt i rozpacz

Wisława Szymborska, Niebo

 

Wybacz mi

że widzę świat tak niewyraźnie

poprzez pergamin, woalkę cienia

to nie sumienie ani sprawa zasad

mam chore oczy, powoli czytam, za mało pracuję

robię wciąż te same błędy

gubię krok

 

Wybacz mi

moją wiarę – nierozważną, naiwną

w patyk, który chce być masztem okrętu,

wracam nim ze służbowej podróży,

kałużę nieba po deszczu, ziarnko piasku w sandale

wiarę w miłość – splecione we śnie dłonie

i dobroć

wieczną, zieloną trawę

 

Wybacz mi

tak długo, tak krótko

naszego tu i teraz, naszego tam

naszego jutro

 

Nie wybaczaj mi tylko lat

im bliżej –

rosną tak szybko

[z tomu poetyckiego Spacer po linie (Lwów 2008)]