*** (W KSZTAŁCIE ORZECHA jest teraz czas; twoje imię)

W KSZTAŁCIE ORZECHA jest teraz czas; twoje imię

ma w sobie szaleństwo, o tej porze – godzinę wyrwaną bzowi

(Bóg odwiecznie zrodzony jest z kamienia

– tak mówili świadkowie).

 

z końcem maja, więc późno,

budzi się i odchodzi z nas

śniegowy człowiek – twój uśmiech

 i dzisiaj spóźnia się w naszym lustrze:

kamień przypomina o drzewie

– człowiek podobny jest do drzewa – ręce masz żywiczne:

 

jest gdzieś rana w ciele, z której widać skrawek snu;

jest sen, gdzie oko i glob z podziwem spoglądają na siebie;

płomień świecy spalający lato jak papier

 

– uczepieni takiego płomienia, długo wędrujemy

w świat zmięty, w pudełko po zapałkach;

być może i liść taki jak ten tutaj jest

źrenicą lasu

Z tomu ZALUSTRZE (Wydawnictwo Kwadratura, Łódź 2019)