Kasztany (zamiast reportażu)

Na początku nie było żadnych aspektów politycznych

tylko kwitły kasztany

i cisza

czy nie wzrusza ust gdy gniew ogarnia smutek

na ścianach

klepsydry

zmarł tragicznie na skutek zmasakrowania

Do kości do trzewi do pierwszego oddechu

Autobusy mkną pełne pożaru

i tylko nadal kwitną kasztany

matka mdleje w oknie

w trumnie zgasło słońce

oto jak umiemy zabijać perfidnie

 

tę umiejętność opanowaliśmy do perfekcji

a tak niewiele potrzeba by pokochać śmierć

 

w tłumie oszalałym

i ten jedyny cień wyrastający dumnie pod stopami

gdy po każdej stronie kwitną kasztany

kamienie spowite w mroku

w zdumionym milczeniu kondukt pogrzebowy

 

na początku nigdy nie ma aspektów politycznych

tylko przypadek

ofiary

 

co potem

 

zamazane perspektywy

powszechna ślepota

modlitwy

 

jeszcze oddychamy

jeszcze pragniemy deszczu

 

18.5.83