Sycenie nieznanym

W przestrzeni

między myślą a wolą
umysłem a nieświadomością
uczucia arytmiczne samolubne
lęk bierze górę
jasne radości przybierają
odcień czerni

 

mimo sprawnego umysłu
przeoczyłeś nocną istotę wnętrza

każdy człowiek ma własny los
ból którym nie może się podzielić
i szczęście którym obdarza
niedostępną duszę
uległe serce

serce się dławi

gaśnie przytomność

dusza żyje

trzeba upaść

ostatnim liściem jesieni
barwnie odlecieć

           • • •

 

Dusza pogodzona z przeszłością
wtapia się w ocean
staje się jego kroplą