Nowy Napis Co Tydzień #180 / Fragmenty poematu

mam za słoną zupę, niedzielny anturaż
(kłótnia o naczynia i kolejność zdarzeń)

mam za sobą niedzielę, jeden dzień
odpoczynku. puste miejsce       przy stole, puste miejsce       przy stole

jestem noga na stole, jestem łokieć na stole
(skandaliczny rozkrok, skandaliczne mlaski)

mam za sobą niedzielę, siódmy dzień bez gangreny
(stłuczona butelka – dwa oka [00], dwa szkiełka [0/0])

powiem sobie język, przysposobię mowę
na wątpliwe czasy (na zapas, na weki)

roztrzęsiona dodam: niedziela, udręka
(słowo „wiązać” dodam zupełnie skądinąd)

na wątpliwe korzyści ze wspólnoty znaczeń (hipoteza):
nie uwierzę, póki nie zobaczę

na zapas, na wieki
mam już wątpliwości (powtórzona strofa zmienia się w wędrówkę)

powtórzona strofa zawsze może przestać
(przestrzeń na pytanie o kontrolę autora)

od początku: szukam miejsca, zapłacę co łaska
szukam domu, chcę go wyłuskać
z butelki, udręki. oferuję zostać
do niedzieli włącznie. oferuję zostać
niedzielą handlową

mam gorączkę. świat rośnie w oczach (suche, przekrwione)
światu wciąż jest gorzej (kolonie, udręka)

jestem zgorzel, jestem do wycięcia
aż po korzeń wpuszczony głęboko, głęboko

jestem złe wieści (lotem błyskawicy), śmieci na brzegu, wspomnienie
po lodowcu (zanurzyć się, szukać)

kap (tak się roztapia)
kap kap (tak się skrapla)

zanurzyć się, szukać
szukać
nie przestawać

humbak w osobistej historii, która brzmi jak
szszsz
szszszszszszszszszsz (mówione bardzo długo, mówione po wielokroć)
wyraża głęboką nadzieję, że jest cząstką tekstu
a jeszcze głębszą nadzieję, że nie ujdzie na sucho

w osobistej historii, która brzmi jak
łamiące
się
fale
wyrażam ubolewanie nad cząstką humbaka
odłączoną od                     niego
mielizną
tarciem
ręką
ostrzem lśniącym jak tafla
(tafla się oddala)



(ta fala się oddala)



(tafla się oddala)

orki z majorki przepuśćcie nam
orki z poznania wysłuchajcie nas
orki ze stalowej woli zmiłujcie się nad nami
(credit goes to Darwin)
(Darwin goes on cruise)