powrót marii

wróciła niespodzianie

od rana było inaczej
niż w każdy dzień poprzedni
gdy szukał jej w uliczkach
o nieznajomych nazwach
lub w oczach zwierząt

odnalazł klucz
i otworzył warsztat
po środku wciąż był stół
którego nie zdążył zrobić
zaniedbał jego ideę
kiedy wymyślał marię

znowu stanął gdzie on
– pogodził piłę z układem rocznych słoi
zobaczył miękkie miejsca
pomiędzy latem i spoczynkiem
i tak prowadził ściernik
aby otworzyć czułość
milczącej materii

nieuzbrojoną dłonią
wygładzał chropowatość
pozwalał się kaleczyć zadrom
by w każdej kropli krwi
złączonej z drewnem
widzieć jak wraca