Krzysztof Walczewski – jest psychoterapeutą i psychiatrą. Przez kontakt z „poezją na murach" zetknął się ze stylem „poezji dnia codziennego". Pięć lat razem z grupą Sylaba pracował nad formą wierszy. W roku 2021 wydał pierwszy samodzielny tom, Atak na myślenie. Ekspres do kawy zawiera formy mocno ustrukturowane, ascetyczne w melodii i bardzo zdyscyplinowane, ograniczone jedynie do trzech wersów. W tej formalnej ascezie odbija się mądrość życiowa płynąca z doświadczeń psychoterapeutycznych i życiowych.

Publikacja powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Literatury w ramach „Tarczy dla Literatów".
---
Wydawca: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Kraków
Miejsce i rok wydania: Kraków 2022
Redakcja: Michał Zabłocki
Korekta: Agnieszka Smugła
Projekt okładki: Urszula Łozińska
Opracowanie graficzne i skład: Magda Dębicka
ISBN: 978-83-965473-2-3

Szczęsny Wroński –  poeta, prozaik, człowiek teatru, performer, redaktor, kreator kultury związany z artystycznym środowiskiem Krakowa i Kielc. W latach 1978-1985 był związany z Teatrem STU (asystent reżysera, współpracownik literacki, kierownik studia aktorskiego). W latach 1999-2013 współtworzył Teatr Dialog. Jest autorem książek poetyckich, prozatorskich i utworów dramatycznych.

Na początku lat 90. założył w Krakowie Teatr Promocji Poezji i pod tym szyldem wciąż realizuje spektakle i wydarzenia promujące literaturę. We wrześniu 1986 r. poznał w Teatrze STU idola swojej młodości, amerykańskiego poetę, Allena Ginsberga, zaprosił go do Kielc i gościł w swoim domu. Zaowocowało to spotkaniami z legendarnym twórcą światowej kontrkultury lat 60. i 70. w Kielcach i w Cedzynie. Wydarzenie to stanowi dla Wrońskiego niewyczerpalne źródło inspiracji zarówno literackiej jak i teatralnej.

Dotychczas wydał trzynaście książek, z których najbardziej reprezentatywne to "Potwór nie opisany" (proza eseistyczna) 1999; "Wolna miłość" (powieść, I nagroda w ogólnopolskim konkursie im. M. Reja z Nagłowic 1998) 2000; "Nie pozwól milczeć sercu" (wybór wierszy) 2008; "Konsultanci" (powieść) 2014; "Czas rozpocząć" (wiersze) 2015; "Piszę poemat" (wywiad-rzeka, poezja, proza) 2017; "Czas się weselić" (wiersze) 2021

Należy do krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 2021 roku jest członkiem Zarządu.
---
Miejsce i data wydania: Kraków, 2022
Redakcja: Robert Rybicki
Projekt graficzny: Magda Dębicka
Projekt okładki: Urszula Łozińska
ISBN: 978-83-964454-6-9

Bernard Łach – oligofrenopedagog, katecheta, trener UEFA A, przyjaciel osób niepełnosprawnych. Od 2008 roku z przerwami publikuje na portalach poezja-polska.pl oraz publixo.com. Członek Grupy Literackiej Sylaba, Koła Młodych przy Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich Oddział Kraków. Od 20 lat pracuje jako katecheta i pedagog w Zasadniczej Szkole Specjalnej w Nowej Hucie. W szkole dla młodzieży prowadzi grupę wsparcia „Przystanek Przyjaźń” oraz szkolną drużynę piłki nożnej. Jest członkiem zarządu, spikerem i trenerem drużyny oldbojów K.S. Grębałowianka.

Publikacja powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Literatury w ramach „Tarczy dla Literatów".
---
Wydawca: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Kraków
Miejsce i rok wydania: Kraków 2022
Redakcja: Michał Zabłocki
Korekta: Agnieszka Smugła
Projekt okładki: Urszula Łozińska
Opracowanie graficzne i skład: Magda Dębicka
ISBN: 978-83-965473-3-0

Nie ma w tej książce sensacyjnych wątków, nie ma spektakularnych zwrotów akcji, nie ma nadzwyczaj urodziwych kobiet ani bogatych mężczyzn pragnących władzy nad światem. Jest za to (o)powieść-metafora, która zaprasza do (po)myślenia o tym, co być mogło albo co być może. To (o)powieść, która w taki czy inny sposób zmusza Czytelnika do rozstrzygnięć, czy to, o czym pisze Autor, jest prawdziwe, czy też - jest to tylko imaginacja. Pewne jest także to, że pomiędzy prawdą i iluzją nie ma tam Autora, jest tylko Czytelnik i jego (po)myślenie.

prof. Adela Kożyczkowska

Najnowsza mikropowieść Stanisława Jankego Mòrzkùlowie została napisana w języku kaszubskim, najbliższym mu medium artystycznego nazywania świata. Jest to opowieść rozgrywająca się w średniowieczu, kiedy na scenę historii wkracza Barnim, książę pomorski, a wraz z nim kulturowa obecność Kaszubów. Janke nasycił utwór mnóstwem elementów etnograficznych, które ukazują tradycję kaszubską w jej specyfice i bogactwie. Mòrzkùlowie to utwór wieloskładnikowy. Czytelnik może skoncentrować uwagę tak na głównym męskim bohaterze Wòdze, jak i na wątkach kulturoznawczych, z przedchrześcijańskimi wierzeniami Kaszubów i sferą obrzędowo-obyczajową oraz społeczno-mentalnościową.

prof. Daniel Kalinowski

Stanisław Janke jest dziennikarzem, poetą i prozaikiem, tłumaczem, twórcą i historykiem literatury kaszubskiej. Pochodzi ze wsi Lipusz, urodził się 20 marca 1956 r. w pobliskiej Kościerzynie. Od 40 lat mieszka w Wejherowie. Jest autorem kilkunastu książek poetyckich i powieści napisanych w języku kaszubskim. Wśród jego powieści kaszubskich znajdują się Łiskawica (Błyskawica, 1989) i Cësk (Strach, 2020). Łiskawica została przetłumaczona na język angielski jako Flash in the Dark. Napisał też sztukę sceniczną Roczëzna (Urodziny). Wydał także powieści w języku polskim: Żółty kamień (1998), Lelek (2001), Piękniewo (2005), Droga do Korony (2008) - rzeczy osadzone w realiach współczesnych Kaszub. Przetłumaczył na kaszubski Pana Tadeusza Adama Mickiewicza (Pón Tadeùsz, 2010). Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego PEN Clubu. Jest Honorowym Obywatelem Gminy Lipusz.

Publikacja powstała dzięki wsparciu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla literatów.

Wydawcy: Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie, Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich

Redakcja i korekta języka kaszubskiego: Roman Drzeżdżon, Mateusz Klebba

Konsultacja historyczna: Adam Lubocki

Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba

ISBN: 978-83-961519-7-1
ISBN: 978-83-66052-87-1

To, co w nas zapisane, to transcendentna potrzeba streszczenia czasu i próba powiązania tego z podświadomością. Dniewnik Waldemara Okonia to dowód zatrzymania w słowie tego, co nasyca nas w ciągu dnia światłem doświadczenie mijającego życia, traktowanego jako fenomen twórczej pamięci.

Gabriel Leonard Kamiński

Lektura Dniewnika Waldemara Okonia jest wtajemniczeniem. Jest odczytaniem otaczającego nas świata w taki sposób, jakby autor tej księgi znalazł się po drugiej, magicznej stronie lustra. Takie lustra znajdziemy w borgesowskim Uqbarze, trafimy na nie w skromnym lizbońskim mieszkaniu Fernada Pessoi, ale najpewniej przejrzymy się w nich, czytając wielkie literackie diariusze zapisujące rzeczywistość poetyckim szyfrem. Siła tego dziennika nie polega jednak na tym, że z jego pomocą możemy wrócić do tego, co minęło. Dniewnik potrafi bowiem zatrzymać czas; jak każde genialne dzieło.

Krzysztof Rudowski

Lubię to słowo. Jest jednocześnie miękkie i gniewne. Gniew jest w nim ukryty poprzez skojarzenie jego środkowej części ze słowem polskim odległym i w tym kontekście niespodziewanym. Polska, Rosja, odległość, brzmienia, opowieść o codzienności, która nie chce być codzienna. Wszystko to łączy się i zapętla, a ja jestem wobec tego w dużej mierze bezradny. Moje zdania są bezradne i ubogie. Ubóstwo zdań prowadzi do milczenia. W Dniewniku jednak nie można milczeć, trzeba mówić codziennie i głośno. Dzisiaj opowiem o śmierci albo o tym, co kojarzy mi się ostatnio ze śmiercią. Widziałem przez chwilę gdzieś w głębi czaszki wielki las albo puszczę wypełnioną ogromnymi drzewami. Przechodziły przez nią dzikie zwierzęta, które znikały w cieniu drzew. Nie wiem, dlaczego zrozumiałem, że gdzieś pośród nich czai się nieistnienie.

Waldemar Okoń

Waldemar Okoń - poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurat wystaw sztuki współczesnej, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował szereg książek oraz kilkadziesiąt artykułów poświęconych tej epoce. Wydal również dziewięć tomów poezji - ostatni, Jeszcze jeden tom wierszy (wersja polsko-francuska) w roku 2021, scenariusz widowiska teatralnego Antoni S. czyli Wieża Babel (1995) i cztery wybory prozy poetyckiej. Poza tym książki prozatorskie: Max z drugiej strony ulicy (2015), Jestem jak echo. Rok 1983 (2017), baśń dla dzieci i dorosłych Michaś i Księżyc (2019), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1988) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej. Od 1996 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Profesor, pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.

Publikacja powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla Literatów.

Wydawca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Redakcja: Zbigniew Zbikowski
Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
Projekt graficzny i skład: Tunia
ISBN 978-83-961519-4-0

Wiersze Michała Dąbrowskiego czytałam, myśląc, dlaczego on nie pisze opowiadań, przecież wystarczy wypełnić gotowe sytuacje szczegółami i to są opowiadania, znakomite opowiadania współczesne. Dopiero potem zrozumiałam, dlaczego „Wszystko wydaje się niepełne” i takie musi pozostać, by zdziwienie, „że to tak”, nie utopiło się w powodzi słów.

– Anna Nasiłowska

Codzienność w pandemii to czas na krótkie, szybkie refleksje, ale też długie i głębokie analizy. O dzieciństwie i babci, o znajomościach bliższych i dalszych. Dlaczego się kończą i gdzie podziało się to coś, co nas kiedyś z kimś łączyło? Wiersze Michała Dąbrowskiego wiozą czytelnika przez swój świat jak taksówka czy nocny autobus. Wiozą do knajp, na dachy warszawskich wieżowców i w plener. Na dawne wakacje, które teraz są już tylko wspomnieniem, bo ze znajomymi, z którymi je spędzaliśmy, drogi nam się rozeszły. I tak jedziemy wierszami wszędzie tam, gdzie pewnie w normalnych czasach byśmy pojechali mniej chętnie, ale teraz pędzimy niemal łapczywie wraz z autorem. Bo wreszcie gdzieś wolno nam pojechać. Ale cóż... nawet autor o sobie pisze, że jest już innym człowiekiem. Poezja Michała Dąbrowskiego sprawia, że w pandemii nikt nie jest samotny.

– Małgorzata Karolina Piekarska

Michał Dąbrowski (ur. w 1982 w Warszawie) – pisarz, poeta, krytyk literacki. Absolwent kulturoznawstwa. Od 2009 roku współtworzy audycję literacką „Książki pod lupą”. Zadebiutował w 2011 roku utworem Dłoń. Portal literacki granice.pl ogłosił ją „Książką na Wiosnę 2011”. W 2012 roku ukazała się druga powieść Transgresja. W 2014 roku jego monodram Szczęście otrzymał II nagrodę w XI Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Stanisława Grochowiaka w kategorii dramatu i słuchowiska radiowego. Michał Dąbrowski publikowany był m.in. w „Wyspie”, „Pomostach”, „Latarni Morskiej” i „Podglądzie”. W 2015 roku ukazał się tom poezji Wiersze. Mieszka w Warszawie na Ochocie. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Wydawca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Redakcja tomu: Krzysztof Bielecki
Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
Projekt graficzny i skład: Tunia
Ilustracje: Joanna Jagiełło
ISBN 978-83-959291-7-5

Takich wierszy nie da się zaplanować. Kiedy autorce się zdarzały, były zapewne odkładane i czekały, aż zdecyduje się na nie jakaś szczególna książka. Okazały się traktatem o pewnym stanie psychiki, o niefrasobliwości. Ale nie beztrosce. Są czymś w rodzaju studium wolności, i to właśnie nie tej dowolnej, a także ciągiem lirycznych odpowiedzi na pytania, kim się jest, gdy w chwilach wielkich napięć trzeba się wycofywać do swego wnętrza. I jak się z tego stanu wydostawać. Też które słowa i metafory są wobec tego właściwe. Czy odpowiednio reagują.

Piotr Müldner-Nieckowski

Ani to konstrukcja, ani dekonstrukcja świata. Agnieszkę Wesołowską pociąga świat rozproszony. Człowiek rozproszony. Ulegający baśni. Złudzeniu. Czemukolwiek, co mogłoby istnieć. W poetyckim rozmarzeniu nawet istnieć powinno, ale... nie istnieje. Fenomen tych utworów to tkanie czegoś, czemu brak determinacji. Bo determinacja nie jest życiu do życia niezbędna. Tu nie chodzi o przetrwanie. Tu chodzi o pokorne piękno, np. piękno straty. „Mam prawo tracić”. Piękno straty w „świecie, który przebrał miarę” budzi zachwyt bez zachwytu. Budzi nieistnienie: „skończy się ta zwrotka / i wszyscy się rozejdą / usłyszą podobne słowa / i wcale ich nie zauważą / dlatego czasami piszę wiersze.

Krzysztof Bielecki

Agnieszka Wesołowska urodziła się w 1984 roku. Związana była z pismem literackim „Łabuź”, który wydawany był w Łobzie na Pomorzu Zachodnim. Tam też mieszkała od urodzenia, potem przez jakiś czas w Szczecinie, Krakowie i Poznaniu. Ukończyła Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie, Wydział Pedagogiczny. Od kilku lat znowu mieszka w Łobzie. Autorka arkuszy i książek poetyckich, m.in. Ars vitae. Listy do nieszczęśliwych (Oficyna Wydawnicza Atut, Wrocław 2008); Dwuznaczny (Książnica Pomorska, Szczecin 2000; wyróżnienie im. K. Iłłakowiczówny za książkowy poetycki debiut roku); Zgubić pytania (Żebracza Inicjatywa Wydawnicza Klubu Literackiego Łabuź, Łobez 1999). Współpracowała z Polsko-Niemieckim Towarzystwem Literackim (Verein zur Förderung der Deutsch-Polnischen Literatur) WIR. Publikowała w różnych czasopismach (m.in. w „Pograniczach”, „Zeszytach Literackich”, „Dekadzie Literackiej”). Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Wiersze zebrane w książce pochodzą z lat 2007 – 2013.

Publikacja powstała dzięki wsparciu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla literatów.

Wydawca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Redakcja: Krzysztof Bielecki
Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
Projekt graficzny i skład: Tunia
ISBN: 978-83-961519-9-5

Muzyka i matematyka mają ze sobą wiele wspólnego. Pitagoras twierdził, że wszystko jest liczbą, a każdy element wszechświata można wyrazić za pomocą ułamków, z czego wywodzi się pojęcie harmonii sfer, koncepcji łączącej muzykę z matematyką. U Barbary Szczepańskiej wchodzi w to jeszcze poezja. I to nie byle jaka. Niezwykle spójny tomik, w którym Mi wraz z Pi oplatają mężczyzn jak winorośl. Autorka idzie w abstrakcję, groteskę i żart, uderza czasem w dramatyczne tony. A wszystko po to, by pokazać nam, że Yin i Yang żyć bez siebie nie mogą.

Małgorzata Karolina Piekarska

Równania z trzema nie/ś/wiadomymi mężczyznami tworzą skrzącą się dowcipem grę językową i zarazem grę z życiem, budując liryczną opowieść, której bohaterkami są mała Pi i mała Mi. Można sądzić, iż są to siostry rywalizujące o względy trzech mężczyzn. Jednak Pi odsyła do liczby Pi, natomiast Mi jest nutą solmizacyjną „e”. Oryginalny zamysł twórczy wpisuje burzliwą biografię bohaterek w próbę odnalezienia poprzez nie harmonii życia zgodnie z Keplerowskimi poszukiwaniami kosmicznego ładu. Pokój pomiędzy Pi i Mi miałby obrazować przekroczenie przeciwieństw naznaczających egzystencję walką pomiędzy płciami, naturą a kulturą, przeszłością a przyszłością. Pojednanie możliwe jest jednak tylko na chwilę, a osiągnięcie go zdaje się wykraczać poza doczesność.

Zofia Zarębianka

Barbara Szczepańska „Judyta” /Barbara Szczepańska-Herman/ – urodziła się i mieszka w Krakowie, poetka, prozaiczka, wokalistka, autorka sztuk teatralnych, musicali i tekstów piosenek. Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i Podyplomowego Studium Logopedii. Laureatka ogólnopolskich nagród poetyckich i II nagrody w Przeglądzie Piosenki Autorskiej OPPA w Warszawie. W latach 80. występowała w Krakowskiej Piwnicy pod Baranami. Jest autorką pięciu tomików wierszy, zbioru opowiadań, książek dla dzieci, bajek muzycznych, płyt z piosenkami autorskimi. Brała udział w warsztatach komediopisarstwa i warsztatach scenariuszowych „Script Forum”. Jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Związku Autorów i Kompozytorów ZAKR, Stowarzyszenia Artystyczno-Literackiego STAL i Izby Architektów Polskich. Występuje z zespołem muzycznym.

Publikacja powstała dzięki wsparciu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla literatów.

Wydawca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Redakcja: Andrzej Appel
Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
Projekt graficzny i skład: Tunia
ISBN 978-83-961519-2-6

Jest to ponad stu stronicowy tom przekładów France'a Perešena, który jest przez Słoweńców powszechnie uważany za skarb i dumę narodową. Przez coraz to nowe pokolenia poetyckie jest szczególnie ceniony jako niedościgły wzór precyzji wypowiedzi w jej najbardziej mistrzowskiej formie. Gdyby szukać nazwiska o porównywalnej randze wśród polskich twórców słowa, to zapewne byłby to Jan Kochanowski, również z powodu podobnej pozycji startowej tych dwóch mistrzów: tylko na początku powoływania do życia obszarów ducha w nowym języku (w czasach Prešerena językiem porozumiewania się inteligencji słoweńskiej był niemiecki) można sprawę narodową w tak naturalny sposób połączyć z osobistą.

Publikacja powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla Literatów.

Miejsce i data wydania: Kraków, 2022
Tłumaczenie: Katarina Šalamun-Biedrzycka
Redakcja: Miłosz Biedrzycki
Projekt graficzny: Daria K. Kompf
Korekta: Katarzyna Kusojć
ISBN: 978-83-964454-4-5

Klamrą spinającą książkę Andrzeja Chącińskiego są sceny z intymnego życia w egzotyce lat tuż powojennych. Do twardych, ale swojskich realiów Polski, której kształt się dopiero formował, wraca pisarz, legenda poodwilżowej „Współczesności”. Jądrem tomu Wkrótce nadejdzie świt są gorzkie emigracyjne przeżycia nie tylko narratora, lecz także postaci tak sugestywnie przedstawionych, że chyba nie kreowanych… choć siła talentu może więcej, niż przypuszczamy. Andrzej Chąciński nie stara się epatować – a porusza. Po latach za oceanem i na wyspach pozostał sobą. Pisze bez ozdobników. Przedstawiając powszedniość, nie rozgrzebuje duchowych trzewi, nie jest jednak małym realistą, bystry i dyskretnie współczujący jest realistą globalnym.

Marek Sołtysik

Marek Nowakowski, pisząc o opowiadaniach Andrzeja Chącińskiego w posłowiu do książki Podróż do Londynu, zaproponował określenie bohatera: to Odyseusz Odwrotny, szukający swojego miejsca na obczyźnie. Opowiadania z tomu Wkrótce nadejdzie świt nie upoważniają do tak klarownej formuły. To raczej Każdy, Jederman, mężczyzna szukający swojego miejsca i wciąż doznający zawodu.

Anna Nasiłowska

Andrzej Chąciński urodził się w Warszawie w 1932 r. W październiku 1956 r. został członkiem grupy literackiej „Współczesność” i współzałożycielem jej periodyku literackiego. W latach 1958–1960 był sekretarzem redakcji „Współczesności”. Po zwolnieniu pracował do 1968 r. w miesięczniku „Nasz Sklep”. Wydał w „Czytelniku” dwa zbiory opowiadań: Piękne niedziele (1965) i Rozstanie z Ireną (1971). Trzecią jego książką był tom opowiadań Podróż do Londynu („Agawa”, 2009). W 1972 r. został członkiem ZLP. W latach 1968–1972 podejmował dorywczo pracę zarobkową w Londynie. Następnie wyjechał do Australii, skąd wrócił po półtora roku. W 1979 r. znalazł się tam ponownie. Pracował w Australii do 1997 r. W 1998 r. nawiązał bliską współpracę z wychodzącym w Melbourne „Tygodnikiem Polskim”, trwającą do 2010 r. W Polsce w dzienniku „Życie” ukazał się jego artykuł Nasza mała destabilizacja, o pierwszych czterech latach istnienia „Współczesności”. W 2016 r. wrócił na stałe do Polski.

Publikacja powstała dzięki wsparciu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla literatów.

Wydawca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Redakcja: Zbigniew Zbikowski
Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
Projekt graficzny i skład: Tunia
ISBN 978-83-962200-0-4