Nowy Napis Co Tydzień #186 / Traktat o wędrowaniu

coraz częściej muszę patrzeć w okno
i wędrować po polach
nawet gdy są to tylko wysypiska nad rzeką –
szarość w zieleni,
woda w swej głębi

ta przestrzeń we mnie narasta
ach, nie milczeniem, to byłoby za dobre
lecz świstem wiatru i szelestem liści
czasami nawet szumi słońce
w kieszeni kamizelki

idę jakby mijając gwiazdy niczym kamienie
jakby przechodząc czarne wody nocy
i popołudniowe pustynie

Bóg jest we mnie
bo jeszcze idę
Bóg zwany życiem
we mnie idzie

Wiersz pochodzi z tomu „Egzystencje i ptaki”.