Nowy Napis Co Tydzień #197 / Osaczony

Czas w szalonej galopadzie

czujnemu sercu się wymyka,

urąga hardemu rozumowi.

 

A ja, zaszczuty

z zewnątrz i od wewnątrz,

nie nadążam niczemu zapobiec,

choć ze wszystkich sił woli

staram się przeciwstawić,

karcąc jego niecne zakusy

(tylko czemu zawsze nie w porę?),

powstrzymując straceńcze skutki

(dlaczego po aż tylu porażkach?).

 

Zajęty powszechprzemijaniem

Czas – nie użala się nad żadną

z moich dotkliwych strat,

wzbraniając choćby jedną przywrócić,

z nawiązką małej szansy powetować.

 

Zdany na resztę siebie,

mściwą konwulsją wypłaszam

paraliżujący mięśnie woli strach.

 

Jednak nie ulegam.

 

Tratowany, znów się podnoszę

i zaciskaną coraz mocniej w sercu

pięścią gniewu – srogo odgrażam.

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów.