Wydawnictwa / Biblioteka Pana Cogito / Czapski raz jeszcze…. Errata do biografii Józefa Czapskiego
- Mirosław Supruniuk, Czapski raz jeszcze… i nie po raz ostatni
- Romuald Oramus, Prawda artysty. Na przykładzie twórczości Józefa Czapskiego i nie tylko…
- Janusz Nowak, Niewola i malarstwo. Twórczość Józefa Czapskiego „na nieludzkiej ziemi” – 1939–1942
- Agnieszka Kosińska, „Przeżycie, oko, ręka”. O warsztacie twórczym Józefa Czapskiego
- Agata Janiak, Od poetyki do metafizyki. Kilka słów o „eseju czapskim”
- Paweł Panas, „…nie chciałbym tego zaprzepaścić”. O nieznanym epizodzie z dziejów przyjaźni Zygmunta Haupta z Marią i Józefem Czapskimi
- Leszek Czarnecki, Czapski i Giedroyc. Droga do Francji
- Mirosław Supruniuk, Noblesse oblige. Józef Czapski i Kongres Wolności Kultury
- Elżbieta Skoczek, „Artysta uczy nas patrzeć na zjawiska świata oczyma innymi niż nasze obojętne oczy”. Józef Czapski, Maria Czapska i… pallotyni
- Katarzyna Moskała, Paryski adres Józefa Czapskiego. Józef Czapski i Galerie Lambert
- Stanisław Sobolewski, „Musiałem gnać dalej i dalej…” Powrót Józefa Czapskiego
- Streszczenia
- Summaries
- Noty o autorach
- Notes about the Authors
- Spis ilustracji
- Indeks osobowy
Zdawać by się więc mogło, że polska literatura wyczerpała wszystkie zagadnienia dotyczące Józefa Czapskiego, a ostatnio wydana biografia pióra Erica Karpelesa i polska edycja nieco starszego opracowania Murielle Werner-Gagnebin, a także połączony z konferencjami festiwal poświęcony Czapskiemu powinny być jedynie podsumowaniem wieloletniej dyskusji o wybitnym malarzu, wszechstronnym krytyku sztuki i świadku burzliwej historii polsko-rosyjskiej. Nic bardziej mylnego! Nasza wiedza o twórczości, życiu i działalności społeczno-politycznej autora Oka wciąż nie jest kompletna, także pomimo starań Elżbiety Skoczek, która […] sięga w zakamarki tajemnic jego biografii.
Na książkę składają się szkice historyków, którym odkrywanie i rozpoznawanie epizodów z życia malarza dało asumpt do napisania ciekawych apendyksów do biografii; literaturoznawców czytających teksty drukowane i rękopisy dzienników, korespondencji i notatników zdeponowane w archiwach Instytutu Literackiego w Paryżu, Muzeum Narodowego w Krakowie i innych miejscach; wreszcie malarzy patrzących na dzieła Czapskiego okiem i sercem.
(ze wstępu dra hab. Mirosława A. Supruniuka)
