List do bezimiennego artysty z jaskini Chauvet sprzed 32 tysięcy lat

                                        dla Wojciecha Kassa

 

drogi przyjacielu nie wiem co byś

powiedział gdybyśmy mogli usiąść

razem napić się się pogadać jak byś

mnie powitał ale cieszę się że nasze

dłonie spotykają się po latach 

 

moje dłonie z czerwonymi śladami

twoich dłoni że mogę czytać twoje linie

papilarne jak list od ciebie że chciałeś

pokazać mi swoje piękne konie i dwa groźne

jaskiniowe lwy nosorożce i żubry w pełnym biegu

 

szare mamuty nie wiem w jakim języku mówiłeś

jakie nosiłeś imię w jakiego boga wierzyłeś

ale mógłbym się od ciebie uczyć w śniegu

i lodzie pełnego miłości spojrzenia długiej

precyzyjnej kreski ciągniętej przez całą ścianę

 

w ciemnościach w bladym świetle pochodni

czci z jaką kładłeś czaszkę niedźwiedzia

na półce skalnej który przyszedł oglądać

twoje prace cierpliwości z jaką pokryłeś

kalcytem kości orła przyniesionego przez

 

wodę zazdroszczę ci przyjacielu zapewne

nie było wtedy pojęcia Europy ani telewizji

mogłeś wędrować śladami zwierząt nie bacząc

na granice nie licząc się z modą krytyką

i rynkiem co ci druhu przyświecało?

 

dusze zmarłych zwierząt? chciałeś zostawić

coś potomnym? zachować obraz zimnego

a jednak pięknego świata w którym żyłeś?

dla kogo? dla mnie skąd wiedziałeś że

trzydzieści tysięcy lat później będę podziwiał

 

co stworzyłeś? jak sobie mnie wyobrażałeś?

wysoki jak ty z elektroniczną włócznią artysta

jak mam ci odpisać? jak sprawić by odpowiedź

dotarła do ciebie trzydzieści tysięcy lat wstecz?

w przód? dlaczego spóźniłem się na spotkanie

 

twój wernisaż? kto na nim był? twoja kobieta

którą uwieczniłeś taką jaką ją posiadłeś?

zwierzęta których kości leżą teraz pod szkłem

kalcytu? kto jeszcze czyje dusze tu mieszkają?

czyje oddechy osiadły na ścianach?