Powstanie Warszawskie

jak powstać kiedy

nogi ugrzęzły w ciepłej

bryi w ciemnej studzience

 

uwięzione pod

gorącym gruzem

spalonej ściany domu

 

we krwi zmieszanej

z kałem z rozerwanego

odłamkiem brzucha

 

a zdrajcy czekają

za Wisłą aż Niemce

zrównają miasto z ziemią

 

gęste dymy połykają

światło dnia a płomienie

nocą czynią dzień

 

płonie teatr wielki jakby

to był spektakl – za Wisłą błyskają

soczewki lornetek

 

przyjaciele poniosą

nas do niewoli – nogi

już niepotrzebne zostaną

 

(na nich

stanie miasto)