Ogień

Wszystko poczyna się w ogniu i kończy się w ogniu.

Fontanny i chłodne źródła powracają w płomień.

A kiedy coraz bliższe jest słoneczne koło, rosa

Wznosi się ku kręgowi tęczy aż do jedynej bieli.

 

Wszystko, co poczyna się w mroku zapala

Żar pragnienia,

A z pragnienia wyradza się we wzrok,

Ten, co widzi i to, co widzialne, spopielają się w jednym rozblasku,

Kiedy skały topnieją w słońcu, a góry walą się

W owe płomienie, co dla spętanych są piekłem,

Ale dla wyzwolonych żywiołów, czystą rozkoszą.

 

Nasze ciało lęka się ogni, które trawią

Istotę naszą, tożsamość – ale w pomroce serca

Gromnica duszy płonie wciąż dla zaślubionego,

A w ukrytym elektronie wody

Żarzy się zapał płonięcia aż po ostatni dzień.