Zmierzch

nazwijmy ten dzień postnym

oto

zakurzony faluje na wietrze

wiatr z uporem powraca

składa w fałdy miękkie sukno

 

widzisz te zmęczone twarze

długie pasmo cienia

spragnione ognia oczy

zgaszone wodą usta

wiatr

wiatr

 

patrz

jak faluje szara płachta dnia

oto

w środku rozmowy

między słowami

zawiązuje się kłębek zmierzchu

[z zeszytu poetyckiego Zwykła rozmowa (Częstochowa 1976)]