Człowiek z szelestu

nie byłam i nie będę
z żelaza
tym bardziej z marmuru

 

za twarde
za dostojne tworzywo
dla mnie – (wciąż jeszcze) żywej

 

szeleszczącej spódnicą
i rzadziej – papierem

 

którego może nie ciśnie do kosza
kilkunastu (kilkudziesięciu?) czytaczy
wierszy rozsianych po drodze

 

jestem
z tego szelestu 

                  kwiecień 2010