Nowy Napis Co Tydzień #170 / Sójki w zimie

Cały ogród zasypany śniegiem

nagie gałęzie lipy stukają o siebie na wietrze

w zachwycie podchodzę do okna

wyjmuję dreszcz z twojej dłoni

myślę: Sancta Materna

a wiatr powtarza: aeterna aeterna

jesteśmy jak te dwie sojki które nie chcą

lub nie potrafią włóczyć się po świecie

szarzy od bólu ze stygmatem nieba

na zwiniętych skrzydłach

oboje obrastamy w piórka potrzebne do lotu

przez ciemność –

na drzewo żywota

 

z tomu Polonia aeterna (2018)