Wydawnictwa / Biblioteka Pana Cogito / Szkoda, że Cię tu nie ma. Filozofia religii a postsekularyzm jako wyzwanie nowych czasów
Wydawnictwo:
Instytut Myśli Józefa Tischnera, JMR Trans-Atlantyk
Autorzy:
wydanie zbiorowe
Spis treści:Opis:
-
Zamiast wstępu
- Michał Januszkiewicz, O postsekularyzmie z perspektywy hermeneutycznej
-
Postsekularyzm jako zjawisko kulturowe i perspektywa badawcza
- Andrzej Draguła, Powrót wiary, religii czy duchowości? Teolog wobec postsekularyzmu
- Ireneusz Szczukowski, Oddalenie i dystans. Hölderlin Jeana-Luca Mariona
- Łukasz Kołoczek, Duch muzyki: rekonstrukcja pojęcia i dzisiejsze przejawy
- Mieszko Ciesielski, Tomáša Halíka pytanie o dialog między teizmem a ateizmem. Postsekularna próba odpowiedzi
- Joanna Kogut , New Age jako postsekularna forma duchowości
- Karina Jarzyńska, Bywaliśmy świeccy. Postsekularne spojrzenie na polską formację modernistyczną
- Magdalena Piotrowska-Grot, Wyrastanie z raju? Rola eschatologii w polskiej poezji po roku 1989
- Zofia Zarębianka, Rodzaje i funkcje biblijnych śladów w poezji Marcina Świetlickiego w kontekście światoodczucia lirycznego ja
- Katarzyna Szewczyk-Haake, Na rozdrożu, w pół kroku. Notatki o współczesnych antologiach polskiej poezji religijnej
- Krzysztof Brenskott, Techgnoza i „sacrum” cyberkultury Przydatność postsekularyzmu w badaniach nad horyzontem metafizycznym technotwórczości
-
Obrazy Boga i człowieka u wybranych filozofów dwudziestowiecznych. Krótki przewodnik
- Wojciech Zalewski, Obrazy Boga i człowieka u wybranych filozofów dwudziestowiecznych Gabriel Marcel (206), Albert Camus (215), Paul Ricoeur (220), Karl Jaspers (227), Martin Buber (233)
Epoka postsekularna może być zasadnie nazwana epoką śmierci „śmierci Boga”. Należy jednak pamiętać o tym, że nie oznacza ona powrotu do epoki sakralnej. Postsekularyzm to czas krytyczny czy raczej: postkrytyczny, a nie naiwny. Nie ma możliwości restauracji dawnego porządku. Otwierają się jednak inne perspektywy, które dostrzegamy właśnie za sprawą przejścia/doświadczenia czasu sekularnego. Paradoksalnie okazuje się, że ponowoczesność otwiera przed nami możliwość nie tyle powrotu, ile nawiązania twórczego dialogu z epoką przedsekularną.
Michał Januszkiewicz
