Czytelnia / Roman Graczyk

Roman Graczyk (ur. 1958 r. w Krakowie) – publicysta, dziennikarz, scenarzysta, reżyser, pisarz. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W latach 1982-1984 współpracował z paryskim miesięcznikiem „Kontakt”. W latach 1984-1989 był współpracownikiem, a następnie redaktorem pisma „Bez Dekretu”, w latach 1984-1991 dziennikarzem „Tygodnika Powszechnego” (w latach 1988-1990 sekretarzem redakcji pisma). W latach 1991-1993 pełnił funkcję dyrektora Radia Kraków. Od 1993 roku do 2005 roku pracował jako dziennikarz w „Gazecie Wyborczej” (w dziale „Opinie”, jako sekretarz redakcji w dodatku krakowskim). W latach 2007 – 2018 pracownik pionu edukacyjnego Instytut Pamięci Narodowej.

Wespół z Waldemarem Wiśniewskim był reżyserem i scenarzystą cyklu dokumentalnego Utopia u władzy, TV Wróbel, Łódź, 2012. W latach 2007-2010 przygotowywał i prowadził cykl programów historycznych Świadkowie Nieznanych Historii, TVP Łódź, TVP Polonia.

Autor kilkuset tekstów publicystycznych, głównie z zakresu konstytucjonalizmu, demokracji, Kościoła katolickiego, działalności katolików świeckich, systemu politycznego PRL (w tym oporu społecznego i roli Służby Bezpieczeństwa w systemie) oraz kwestii rozliczeń z komunistycznymi uwikłaniami.      

Od 2019 roku niezależny publicysta. Autor książek, tekstów prasowych i scenariuszy telewizyjnych.

Publikacje:

• Konstytucja dla Polski, Znak-Fundacja Batorego, Kraków – Warszawa 1997;
• Polski-Kościół - polska demokracja, Universitas, Kraków 1999;
• Bo jestem z Wilna. Z Józefą Hennelową rozmawia Roman Graczyk, Znak, Kraków 2001;
• Tropem SB. Jak czytać teczki, Znak, Kraków 2007;
• Cena przetrwania? SB wobec Tygodnika Powszechnego, Czerwone i Czarne, Warszawa 2011;
• Chrzanowski, Świat Książki, Warszawa 2013;
• Od uwikłania do autentyczności. Biografia polityczna Tadeusza Mazowieckiego, Zysk i S-ka, Poznań 2015;
• Oddychać swobodnie. Studencki Komitet Solidarności w Krakowie (1977 – 1980), Instytut Pamięci Narodowej, Kraków 2017. 
• Demiurg. Biografia Adama Michnika, ZonaZero, 2021.