Od Redaktora
Przez pięć listopadowych dni 2016 roku w Krakowie odbywały się XIII Warsztaty Herbertowskie – międzynarodowa konferencja organizowana przez Akademię Ignatianum i Instytut Myśli Józefa Tischnera. Partnerem wydarzenia było Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Fundacja PZU oraz Gmina Miasta Krakowa. W spotkaniu wzięli udział nie tylko przedstawiciele świata naukowego z całej Polski, ale także z zagranicy – łącznie aktywnie reprezentowanych było 20 uczelni z całego świata, z czego 9 uczelni zagranicznych i 11 uczelni krajowych.
Celem konferencji było przedstawienie interpretacji wierszy poetów, w szczególności związanych z Krakowem, począwszy od II Rzeczpospolitej po dzień dzisiejszy, a także spotkanie tłumaczy poezji polskiej na języki obce oraz literaturoznawców-slawistów z zagranicznych placówek naukowych. Wybrane prace zostały opublikowane w półroczniku Akademii Ignatianum „Perspektywy kultury” (nr 14 – 16) oraz w niniejszej publikacji. Osobno zaprezentowane zostały szkice poświęcone poezji Jana Polkowskiego – ukazują się w Bibliotece Pana Cogito w pozycji zatytułowanej: W mojej epoce już wymieram. Antologia szkiców o twórczości Jana Polkowskiego (1979–2017) pod redakcją Józefa Marii Ruszara i Izabeli Piskorskiej-Dobrzenieckiej, w której zebrano krytycznoliteracki dorobek ostatniego czterdziestolecia.
Zasadniczo tom zawiera interpretacje utworów poetyckich (z dużą przewagą wierszy Patrona konferencji), a także eseje o charakterze komparatystycznym, ukazujące relacje Herberta z innymi polskimi twórcami XX wieku. Niemniej tematyczna paleta jest spora i nie ogranicza się do interpretacji wierszy najsławniejszych poetów (Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza, Aleksandra Wata, Adama Zagajewskiego), ale przypomina twórców ciekawych i oryginalnych, choć z bardzo różnych powodów mniej znanych (do takich należy emigracyjny poeta Józef Łobodowski) czy nieco zapomnianych (jak Tadeusz Nowak i Tadeusz Śliwiak). Osobną grupę stanowią interpretacje wierszy poetów urodzonych w drugiej połowie XX wieku (Maria Korusiewicz, Bronisław Maj, Tomasz Różycki i Roman Honet), a nawet najmłodszych, zakwalifikowanych do „cyberpoezji” – zjawiska powstałego w XXI wieku. W każdym wypadku mamy do czynienia z radością pisania – zarówno poetów jak i ich badaczy – a sugestia ze sławnego wiersza Wisławy Szymborskiej, że jest to czynność dokonująca zemsty na naszej kruchości i nieuchronnym przemijaniu, jest dość przekonywująca. Niech radość czytania będzie udziałem PT Czytelnika.
Józef Maria Ruszar
