Wydawnictwa / Biblioteka Pana Cogito / Świat nie wywalczony. Szkice o uniwersach Józefa Łobodowskiego
- Grzegorz Bąk, Józef Łobodowski: „dux et hetman cohortium poeticarum”
-
Łobodowski i Wschód
- Krzysztof Dybciak, Południe, nie Zachód ani Wschód. Znaczenie Józefa Łobodowskiego dla literatury polskiej XX wieku
- Ludmiła Siryk, Literatura wschodniosłowiańska w tłumaczeniach i publicystyce Józefa Łobodowskiego
- Jan Matkowski, Ukraina między Wschodem a Zachodem. Obraz kultury ukraińskiej w publicystyce Józefa Łobodowskiego
- Ludmiła Tarnaszyńska, Wspólne tematy Iwana Koszeliwcia i Józefa Łobodowskiego. Od dysydenctwa do Grupy Nowojorskiej
- Justyna Miodońska, „W stanicy” – kozacki „Pan Tadeusz”. Mickiewiczowska struktura opisu obyczajów jako wzór dla Łobodowskiego
- Roman Bobryk, Majakowski Łobodowskiego albo jak poeta z poetą…
- Paweł Panas, „Polonez na pożegnanie ojczyzny” Zygmunta Haupta i „Rzeka graniczna” Józefa Łobodowskiego jako utwory o przekraczaniu granic
- Arent van Nieukerken, Romantyzm, historia, mity narodowe w polskiej poezji najnowszej i „polska Ukraina” (Józef Łobodowski i Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki)
-
Łobodowski i Hiszpania
- Ángel Enrique Díaz-Pintado Hilario, Atlas Józefa Łobodowskiego: rzeki, morza, miasta, kultury
- Grzegorz Bąk, „Noc nad Madrytem” Józefa Łobodowskiego
- José Luis Orella Martinez, Józef Łobodowski i magazyn „Oriente Europeo”
- Amelia Serraller Calvo, Między intertekstualnością a przekładem. Hiszpańskie echa w „Gazelach” Józefa Łobodowskiego („Gazela andaluzyjska”)
- Grzegorz Bąk, Po hiszpańsku o Polsce. Józefa Łobodowskiego „Por nuestra libertad y la vuestra. Polonia sigue luchando” [Za wolność naszą i waszą. Polska dalej walczy]
- Paweł Libera, Józef Łobodowski – warunki pracy i twórczości pisarza emigracyjnego. Utwory planowane i niepublikowane
- Stanisław Gawliński , Rozmowy z ojczyzną
- Wojciech Kudyba, Anders Józefa Łobodowskiego. „Na śmierć Generała Andersa” z „Listu do kraju”
-
Łobodowski – interpretacje
- Wojciech Ligęza, Święto obfitości. Wiersze Józefa Łobodowskiego o naturze i sztuce
- Józef Maria Ruszar, Porwana z domu i historii. „Gioconda” Łobodowskiego na tle „Mony Lizy” Herberta
- Katarzyna Szewczyk-Haake, „Nie pożeraj nas, ojcze Saturnie!”. „Goya” Józefa Łobodowskiego albo „ars male moriendi”
- Piotr Kilanowski, „Pamięci Sulamity” Józefa Łobodowskiego, czyli bunt Orfeusza przeciwko piekłu wilczego wieku
- Stanisław Gawliński , Łatwo uskrzydlić się dumą. „Piłsudski” z tomu „W przeddzień”
- Alicja Jakubowska-Ożóg, „…a On mnie chwytał i krzyżował na wichrze”. Historia pierwszych rodziców („Rozmowa nocna” z tomu „Jarzmo kaudyńskie”)
- Ewa Łoś, Literackie portrety Żydów w powieści Józefa Łobodowskiego „Dzieje Józefa Zakrzewskiego”
Redaktor naukowy książki i autorzy poszczególnych rozdziałów pragną przyczynić się do nowego „powrotu Józefa Łobodowskiego do kraju”, mając świadomość, że ów powrót odbywa się i będzie się odbywać stopniowo z udziałem wielu badaczy, różnych instytucji akademickich, kulturalnych i wydawniczych.
Część pierwszą (Łobodowski i Wschód) tworzą teksty na tematy ukraińskie, rosyjskie i szerzej wschodniosłowiańskie w jego pisarstwie. To uniwersum zajmowało wyjątkowe miejsce w dziele poety „naznaczonego Ukrainą”.
W części drugiej (Łobodowski i Hiszpania) umieszczone zostały artykuły związane ze światem iberyjskim, ale znajdziemy w niej również wątki polskie, w tym zagadnienia polityczne. Wszakże trudno byłoby oddzielić twórczość hiszpańską od polskiej – Łobodowski przez połowę życia tworzył w Hiszpanii, także wtedy, gdy pisał wiersz Na śmierć generała Andersa. Zresztą Geografia serca pisarza, analizowana w jednym z rozdziałów niniejszej książki, wymyka się prostym klasyfikacjom.
Część trzecia zawiera interpretacje wybranych utworów. Czytelnicy znajdą w niej teksty związane z tematyką żydowską w poezji i prozie. Będą mogli poznać Łobodowskiego jako poetę biblijnego, religijnego, ale też jako poetę politycznego. Innym poruszanym tematem są związki między literaturą i malarstwem, a konkretnie interpretacje wierszy zainspirowanych obrazami Leonarda da Vinci, Francisca Goi i Diega Velázqueza.
Na uwagę zasługują także rozdziały poświęcone twórczości prozatorskiej, która jest stosunkowo najmniej znana i nie była dotąd szerzej analizowana krytycznie.
