Wydawnictwa / Kwartalnik Nowy Napis / Kwartalnik Nowy Napis #16. Romantyzm 1822–2022
- Ireneusz Staroń, Słowo wstępne
-
ROMANTYZM 1822–2022
- „Uciec od rozpaczy…” Romantyczne projekty dobrego bytowania
- Agnieszka Ziołowicz, Mickiewicz – Emerson – Norwid. Wokół idei przewodników ludzkości
- Elżbieta Nowicka, „Słowiczenko dalenenko” Józef Bohdan Zaleski i Stefan Witwicki o poezji
- Grażyna Halkiewicz-Sojak, „Twój głos jest na zawsze mym echem…” Kilka uwag o trwaniu romantycznej liryczności w poezji współczesnej
- Wojciech Kudyba, Norwid w twórczości Przemysława Dakowicza
- Summaries of peer-reviewed articles
-
LIRYKA
- Jakub Pacześniak,
Wiersze
- stłumiony odgłos
- będziesz tak stać
- wszelakie miłości
- weź na drogę
- gdy drzewa
- wymierzony w niebo
- Jakub Pacześniak, Ars poetica
- Krzysztof Czacharowski,
Wiersze
- Na koniec
- Diego
- Nie tylko palenie
- Miasto
- Sandomierz wiosną z Północy
- Kacper Uss, Poezja pamięci. O wierszach Krzysztofa Czacharowskiego
- Adrian Sinkowski, Otręby
- Monika Brągiel, „Jak stoisz z czasem? Czy to czas stoi z tobą?” Pytania powszednie i konieczne w Otrębach Adriana Sinkowskiego
- Wojciech Kopeć,
Wiersze
- coś na kształt porowatego lastryko
- pierwsza cysterna wjechała do kuchni, druga wślizgnęła się hipotetycznie
- bakłażany na barbakany!
- wilgi latają dziś nadspodziewanie nisko
- Wojciech Kopeć, „Co konik robi, kiedy pan nie patrzy” Kilka słów o moim pisaniu
- Michał Murowaniecki,
Wiersze
- *** nie znosił tej dziewczyny
- *** nie kłóciliśmy się żyliśmy
- *** kobieta którą znam z pomnika
- Swoje racje
- In spe
- Adam Leszkiewicz, „Wie tyle ile mu mówią” O nowych wierszach Michała Murowanieckiego
- Jakub Pacześniak,
Wiersze
-
EPIKA
- Sploty
- To mnie szukacie
- Gorzkie mleko [fragmenty]
-
DRAMAT
- Wojciech Kruszewski, Gusła i inkantacje. Muzyczność Dziadów części II
-
SZKICE
- Paulina Subocz-Białek, Schulz performatywny. Nie tylko o Sanatorium pod Klepsydrą Wojciecha Jerzego Hasa
- Wiersze o żołnierzach wyklętych. Przegląd twórczości z lat/ 1946–2018
- Roman Honet, Moja młodość, mój świat czarów! O fantastycznych przygodach Jana Lechonia
16. numer „Nowego Napisu” nosi tytuł Romantyzm 1822–2022. Dwustulecie wydania Poezyj. Tomu pierwszego Adama Mickiewicza, ze słynnym cyklem Ballady i romanse, to w naszym kwartalniku wędrówki osobiste, bo trudno inaczej mówić o tradycji dominującej. Przeżywać, a nie jedynie opisywać. Mickiewicz, czyli wszystko. Wykreślmy więc „nowoczesne zwątpienie” i zapiszmy „noc ciemna”. „Jam ją widział, jam ją zbadał; / Tę ranę sam sobie zadał” – powie Guślarz w scenie IX arcydramatu. Wszystko, więc i archaiczne, anarchiczne, korzenne, chrześcijańskie przekonanie, że nie jesteśmy sami. Dziewica w Dziadach. Widowisku i Gustaw w części IV mówią zgodnie o istotach bliźnich, bo Bóg tworzył dusze w parach, a kochankowie złączą się z powrotem na tamtym świecie: „Rozciąga się ten łańcuch, ale się nie spęka!”. Ktoś powie, że cytat i blaga z romansu Valerie czy Nowej Heloizy. Owszem, Mickiewicz tego nie kryje, lecz i moralna nauka, i przetworzenie. W swej archaicznej nowoczesności darowuje nam Dziady, „które mają to szczególnie…”. Szczególnie, czyli jak? Celowo wprowadzam tu wieszczowi pauzę, aby „Pełen guślarstwa obrzęd świętokradzki” nie zmienił mnie w upiora. Upiora, czyli kogo? Kogoś, kto właśnie szczególnie doświadczył jednej z największych prawd wpisanych przez Mickiewicza w naszą wspólnotę: nie jesteśmy sami.
Ireneusz Staroń
