Gratulujemy Leszkowi Długoszowi otrzymania Orderu Orła Białego.

Zachęcamy do zapoznania się z twórczością poety oraz jego życiorysem.

Leszek Marek Długosz (ur. 18 czerwca 1941 w Zaklikowie) – aktor, literat, kompozytor, pianista, jeden z najbardziej znanych polskich śpiewających poetów.

W 1964 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1964–1966 studiował na Wydziale Aktorskim w PWST w Krakowie. Zadebiutował w 1964 roku w teatrzyku piosenki UJ Hefajstos. W 1965 roku związał się z kabaretem literackim „Piwnica pod Baranami”, gdzie uchodził za jednego z najwybitniejszych artystów w zespole.

Pierwszy tomik poezji – Lekcje rytmiki wydał w 1973 roku. Z Piwnicą rozstał się w 1978 roku i od tego czasu występuje przeważnie samodzielnie. Rok później przebywał na stypendium artystycznym we Francji, ufundowanym przez rząd francuski. Zaowocowało ono wydaniem płyty w całości w języku francuskim. Wydał do tej pory kilkanaście tomików poezji – najnowszy o tytule Piwnica idzie do góry.

W 1981 roku skomponował muzykę do spektaklu Kurhanek Maryli w reżyserii Ewy Lassek (wyst. Teatr Bagatela im. Boya-Żeleńskiego w Krakowie).

Oprócz działalności estradowej i literackiej publikuje również swoje felietony w „Czasie krakowskim” i „Rzeczpospolitej”. Wraz z Krzysztofem Magowskim zrealizował również w TVP cykl poświęcony poezji – Literatura według Długosza.

W 2007 w Radiu Kraków prowadził autorski program „Przyjemności niedzieli”.

Wykłada w Studium Literacko-Artystycznym na UJ w Krakowie.

Zachęcamy do zapoznania się z programem Notacje, którego gościem był Leszek Długosz.

Tomiki poetyckie i zbiory poezji

• Lekcje rytmiki, 1973
• Na własną rękę, 1976
• Lekkie popołudnie, 1989
• Gościnne pokoje Muzyki, 1992
• Z tego co jest, 1996
• Poezje, 2001
• Dusza na ramieniu: Wiersze i piosenki, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002
• Podróżne, 2008
• Ta chwila, ten blask lata cały, 2016
• Podwawelska Kolęda

Książki

• Pod Baranami. Ten szczęsny czas…, Kraków Fabri. Biblioteka Konesera, 2013
• Pod Baranami ten szczęsny czas… : sceny i obrazy z „życia piwnicznego” w Krakowie w latach 60. i 70. XX wieku, Poznań : Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2016

Dyskografia

• LP 1980 – Leszek Długosz – wyd. Muza
• LP 1985 – Leszek Długosz – wyd. Muza
• LP 1986 – La poussiére de l'été – wyd. Muza
• LP 1988 – Leszek Długosz – wyd. Muza
• CD 1993 – The Best of… – wyd. Polskie Nagrania
• CD 1995 – Leszek Długosz – wyd. Quazar
• CD 1998 – W Czarnolesie – wyd. Quazar
• CD 2001 – Także i ty – Złota kolekcja
• CD 2003 – Dusza na ramieniu – wyd. WL (wraz z tomikiem poezji)
• CD 2011 – Leszek Długosz 2011 – wyd. MEDIA ART (http://www.artmuza.eu/)

Filmografia

• 1971: Trzecia część nocy jako Ślepy, dowódca organizacji
• 1972: Skarb trzech łotrów jako student pomagający Maddockowi
• 1975: Trzecia granica jako partyzant
• 1978: Znaki zodiaku jako Adam
• 1987: Na srebrnym globie jako Tomasz
• 1994: Voyage en Pologne jako Vincent

Źródła:

http://leszekdlugosz.com/nagrania

https://ninateka.pl/film/leszek-dlugosz-notacje

https://pl.wikipedia.org/wiki/Leszek_D%C5%82ugosz

Z przyjemnością informujemy, że Jan Polkowski został odznaczony Orderem Orła Białego, najwyższym odznaczeniem Rzeczpospolitej.

Jan Polkowski (ur. 1953) – poeta, wydawca i redaktor pism oraz książek bezdebitowych w PRL, w wolnej Polsce wydawca i redaktor „Czasu krakowskiego”. Urodził się w Bierutowie. Od drugiego roku życia mieszkał w Nowej Hucie; w 1972 roku podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ojciec dwóch synów i dwóch córek, dziadek pięciorga wnucząt.

Jego debiut poetycki przypadł na 1978 rok, kiedy to Polkowski opublikował swoje wiersze w ukazującym się poza cenzurą kwartalniku literackim „Zapis”, jednym z najważniejszych polskich czasopism kulturalnych działających w latach siedemdziesiątych.  Pierwszą jego książkę poetycką To nie jest poezja wydała w 1980 roku Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA i tym samym Polkowski był jedynym poetą, który debiutował w nielegalnych wydawnictwach PRL. W 1978 roku Polkowski został redaktorem studenckiego czasopisma „Sygnał” i Krakowskiej Oficyny Studentów, które również funkcjonowały w drugim obiegu. Podczas trwania „karnawału Solidarności zorganizował sieć kilkuset bibliotek przy komisjach zakładowych i zaopatrywał je w „bibułę”. Wtedy założył również niezależne wydawnictwo ABC, w którym wydał swój drugi tom poetyckie Oddychaj głęboko (1981). 13 grudnia 1981 roku został internowany i osadzony najpierw w więzieniu w Wiśniczu, a potem w Załężu. Począwszy od 1983 roku był redaktorem naczelnym i wydawcą czasopisma społeczno-kulturalnego „Arka”. W tymże roku ukazał się jego trzeci tom – Ogień – zawierający wiersze napisane w stanie wojennym oraz przyznano mu dwie nagrody: podziemnej Solidarności i emigracyjną Nagrodę Fundacji imienia Kościelskich. W 1986 roku wydał Drzewa.

W 1989 roku był wydawcą i redaktorem naczelnym dwutygodnika „Świat”,  rok później został zaś wydawcą i redaktorem naczelnym „Czasu Krakowskiego”, konserwatywnego dziennika wydawanego w latach 1990–1996. W 1990 roku ukazała się pierwsza legalna książka, zawierająca wybór wcześniej publikowanych i nowe wiesze, które powstały w pierwszym okresie jego twórczości – Elegie z Tymowskich Gór (Znak 1990). Po jej wydaniu zamilkł na niemal dwadzieścia lat.

W wolnej Polsce Polkowski podjął aktywność publiczną. Na początku czerwca 1992 roku przez krótki czas pełnił funkcję rzecznika prasowego rządu Jana Olszewskiego. W tym samym czasie był przewodniczącym rady nadzorczej Polskiej Agencji Informacyjnej. W 1993 roku, wraz z krakowską Solidarnością, zaangażował się w organizację Komitetu Wyborczego „Samorządny Kraków”. Później został jednym ze współzałożycieli stowarzyszenia o takiej nazwie. W latach 1996–2003 pracował w utworzonej przez siebie agencji zajmującej się public relations. Później pracował w telewizji publicznej i dla Stowarzyszenia Filmowców Polskich redagował internetowy Portalfilmowy.pl.

Polkowski po wielu latach milczenia powrócił do życia literackiego w 2009 roku tomem poezji Cantus, nominowanym do nagród Silesius i im. Józefa Mackiewicza, uhonorowanym w 2010 roku Nagrodą Literacką imienia Andrzeja Kijowskiego. Później opublikował jeszcze kilka zbiorów poetyckich (Cień 2010; Głosy 2012). Ten ostatni tom przyniósł mu w 2013 roku Nagrodę Poetycką „Orfeusz” imienia Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego oraz nominację do Nagrody imienia Wisławy Szymborskiej. W ostatnich latach otrzymał także nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich „w uznaniu zasług dla wolności i piękna słowa drukowanego”. W 2015 roku wydał tom poetycki Gorzka godzina, w którym ogłosił wiersze napisane po zamieszkaniu we wsi Tymowa, gdzie zaczął hodować jelenie Dybowskiego. Poezje z dziewięciu tomików zostały zebrane w książce Gdy Bóg się waha. Poezje 1977-2017. W kolejnych latach wyszły nowe zbiory: Pochód duchów (2018) Rozmowy z Różewiczem (2018), Łyżka ojca (2021) oraz Pomieszane języki (2021). Utwory poety tłumaczono na wiele języków, między innymi na niemiecki, francuski, angielski, rosyjski, ukraiński, rumuński, hindi, czeski i szwedzki.

W 2013 roku Polkowski wydał powieść Ślady krwi. Przypadki Henryka Harsynowicza, za którą otrzymał w 2014 roku Nagrodę Identitas. Tom Portier i inne opowiadania ukazał się w 2019 roku, a w 2020 codzienne notatki pisarza zatytułowane Pandemia i inne plagi. W 2014 roku ukazał się zbiór publicystyki Polska, moja miłość, a w 2019 Ryzyko bycia Polakiem – rodzaj autobiografii (wywiad rzeka przeprowadzony przez Piotra Legutkę).

W 2016 roku Jan Polkowski za zasługi dla kultury polskiej został odznaczony przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę  Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Wolności i Solidarności, a minister kultury i dziedzictwa narodowego odznaczył go złotym medalem Gloria Artis (2018).

Twórczość:

Poezja:

• To nie jest poezja, Warszawa 1980
• Oddychaj głęboko, Kraków 1981
• Ogień, Kraków 1983
• Wiatr i liście. Wiersze, Kraków 1984
• Drzewa, Kraków 1987
• Elegie z Tymowskich Gór i inne wiersze, Kraków 1990
• Elegie z Tymowskich Gór 1987–1989, Kraków 2008
• Cantus, Kraków 2009
• Cień, Kraków 2010
• Głosy, Sopot 2012
• Gorzka godzina. Poezje, Warszawa 2015
• Gdy Bóg się waha: poezja 1977-2017, red. J. M. Ruszar, Kraków 2017
• Pochód duchów, Sopot 2018
• Rozmowy z Różewiczem, Kraków 2018
• Łyżka ojca, 2021
• Pomieszane języki, 2021

Proza:

Powieść:

• Ślady krwi. Przypadki Henryka Harsynowicza, Kraków 2013

Opowiadania:

• Portier i inne opowiadania, Kraków 2019

Dziennik:

• Pandemia i inne plagi, Kraków 2020

Eseje:

• Polska, moja miłość, Warszawa 2014

Autobiografia (wywiad rzeka):

• Ryzyko bycia Polakiem, 2019

Opracowania twórczości:

• W mojej epoce już wymieram. Antologia szkiców o twórczości Jana Polkowskiego (1979–2017), red. J.M. Ruszar, I. Piskorska-Dobrzeniecka, Kraków 2017

Źródła internetowe:

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Polkowski 
• http://www.encysol.pl/wiki/Jan_Polkowski
• https://www.rp.pl/Plus-Minus/307209902-Jan-Polkowski-Cudowny-porzadek-wszechswiata.html&cid=44&template=restricted
• https://culture.pl/pl/tworca/jan-polkowski
• http://ninateka.pl/film/jan-polkowski
• https://www.znak.com.pl/autor/Jan-Polkowski