Wydawnictwa / Biblioteka Pana Cogito / W mojej epoce już wymieram. Antologia szkiców o twórczości Jana Polkowskiego (1979–2017)
Wydawnictwo:
JMR Trans-Atlantyk, Instytut Myśli Józefa Tischnera
Autorzy:
wydanie zbiorowe
Spis treści:Opis:
- Józef Maria Ruszar, „A wiosną chciałem ciszę nie nicość zobaczyć”. Poeta, poezja i nasz wspólny los
-
Początki
- Jan Błoński, Język właściwie użyty. O poezji Jana Polkowskiego
- Tadeusz Nyczek, Co słychać w Polsce?
- Grażyna Halkiewicz-Sojak, A jednak to poezja
- Marian Stala, List do Jana Polkowskiego
- Marek Zaleski, Poezja Jana Polkowskiego
- Marian Stala, Dotknięcie losu
- Aneta Mazur, Najwspanialszy ze smutków Europy
- Marcin Baran, Poeta milczy, świat istnieje dalej
-
Wokół pewnego sporu
- Dariusz Pawelec, Oko smoka. O wierszu Marcina Świetlickiego „Dla Jana Polkowskiego”
- Marian Stala, Polkowski, Machej, Świetlicki, Tekieli…
- Krzysztof Koehler, O’Haryzm
- Marcin Świetlicki, Koehleryzm
-
Powrót
- Tadeusz Nyczek, Polkowski „redivivus”!
- Tomasz Burek, Opowieść, która… „Cantus” Jana Polkowskiego
- Marian Stala, Samotny ogień. Wokół poetyckiego powrotu Jana Polkowskiego
- Krzysztof Koehler, „Cantus” Polkowskiego
- Andrzej Horubała, Powrót poezji
- Andrzej Franaszek, Żarłoczna modlitwa kurzu
- Bronisław Wildstein, Ze środka tajemnicy. O tomie Jana Polkowskiego „Cień”
- Paweł Próchniak, Polkowski: w doskonałej ciemności (wypisy z historii poezji)
- Paweł Próchniak, Gest cienia (notatki o „Cieniu” Jana Polkowskiego)
- Paweł Próchniak, Polkowski: psalm przepaści (pięć notatek z powodu „Głosów”)
- Wojciech Kudyba, O „Głosach” Jana Polkowskiego
- Przemysław Dakowicz, Na marginesie „Głosów” Jana Polkowskiego (kartki wydarte z notatnika)
- Józef Maria Ruszar, „Gorzka godzina” Jana Polkowskiego
-
Proza
- Krzysztof Koehler, Tropienie śladów
- Andrzej Horubała, Święto literatury
- Wanda Zwinogrodzka, Dziedzictwo zła
- Maria Woś, By świeciła pamięć. (O „Śladach krwi” Jana Polkowskiego)
- Wiesław Ratajczak, Cień ojca
- Wanda Zwinogrodzka, „Bo jestem z kraju smutnego Ilotów…”
-
Rozprawy i interpretacje
- Jacek Trznadel, Jan Polkowski. Męczeńska ikona Rosji
- Zofia Zarębianka, Przebudzenie jako odkrycie pulsu wewnętrznej ciemności. Jan Polkowski, „Rzeka”
- Stanisław Gawliński , Życie historią. Interpretacja wiersza Jana Polkowskiego „Czy narodziłeś się, człowieku?”
- Józef Maria Ruszar, Popiół i obietnica. Mityczne Kresy Jana Polkowskiego w wierszach „Pniowo” i „Ortografia”
- Wojciech Kudyba, Złe miejsca w poezji Jana Polkowskiego
- Krzysztof Koehler, Jan Polkowski – poeta polski
- Wojciech Ligęza, Osobny. Spojrzenie na całość
-
Rozmowa
- Izabela Piskorska-Dobrzeniecka, Jan Polkowski. Nieprzeparta chętka mówienia prawdy. Rozmowa z Janem Polkowskim
Dziwna siła bije z tej poezji – niespotykana pewność własnych racji wyłuszczanych spokojnie, ale mocnym głosem, bez zbędnej wrzawy i retorycznych uniesień, acz nie bez patosu, gdy mowa o tragicznym losie. Nie ma w niej łatwych pocieszeń – przeciwnie, dobro rzadko zwycięża i czyni to z wielkim trudem, kosztem wielu ofiar i wyrzeczeń. Ale przecież nie jest to wizja katastroficzna, przepojona beznadzieją. Wewnętrzna siła tej poezji nie dopuszcza rozpaczy. I – kolejna niespodzianka – Polkowski występuje tu w wielogłosie, a nie jako solista, choć wydawać by się mogło, że poeta z natury dba o głos osobny, a nie poszukujący wspólnych brzmień.
Józef Maria Ruszar
