Czytelnia / Maria Magdalena Pocgaj

Maria Magdalena Pocgaj (ur. w Poznaniu w 1955 roku) – poetka, z wykształcenia plastyk. Uprawia rysunek, fotografię, szyje lalki. Bierze udział w zbiorowych i indywidualnych wystawach fotografii.

Autorka szesnastu tomów wierszy, m.in. A włosy imczesał biblijny wiatr (2006), Na deszczu pękniętej strunie (2008), Wędzidło z pajęczyny (2010), Sukienki na wieczny sen (2016), Apokryfy uliczne (2019) oraz prozy – dzienników poetyckich Mój lapoński sen ( 2017). Tworzy teksty poetyckie do fotografii i obrazów, pisze felietony oraz komentarze o malarstwie.

Laureatka m.in. Nagrody XXVII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego za opatrzenie poetyckim komentarzem 120 fotografii w albumie Antoniego Ruta „Wierzby wielkopolskie” (2003), Nagrody Głównej w konkursie literacko-kompozytorskim „Christus natus est nobis Jubileusz 2000” (Rumia 1999), I miejsca w Konkursie Literacko Kompozytorskim „Mater Familiae” (Rumia 2008), a także Pierwszej i Drugiej Nagrody w kolejnych edycjach ogólnopolskiego konkursu literackiego na wiersze o stanie wojennym „Poeta pamięta” (Kalisz 1999 i 2000). Juror ogólnopolskich konkursów poetyckich, m.in. „Nie pochłonie nas ekran”, „O ludzką twarz człowieka”, jako jednoosobowe jury w dwóch edycjach ogólnopolskiego konkursu literackiego dla osadzonych, organizowanego przez Zakład Karny w Gębarzewie.

Należy do Związku Literatów Polskich, od stycznia 2019 roku wiceprezes Poznańskiego Oddziału ZLP. Działa również w Wielkopolskim Stowarzyszeniu Marynistów Polskich, w Polskim Towarzystwie Tatrzańskim oraz w Stowarzyszeniu Twórczym im. Romana Brandstaettera. Odznaczona m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Srebrnym Medalem Labor Omnia Vincit. W 2019 roku Arcybiskup Poznański przyznał jej medal Sanctus Petrus etSanctus Paulus.