Czytelnia / Bohdan Urbankowski

Bohdan Urbankowski (1943) – poeta i filozof, twórca ruchu Nowego Romantyzmu. Doktoryzował się pracą poświęconą filozofii Dostojewskiego, która doczekała się dwóch wydań książkowych pod tytułem Dostojewski – dramat humanizmów. Organizator i przewodniczący Międzyuczelnianej Sekcji Badań Filozofii Polskiej. Wykładowca uczelni, redaktor, kierownik literacki teatru, konsultant do spraw oświaty i wychowania MON. W okresie 1970–1981 był przewodniczącym Konfederacji Nowego Romantyzmu – antykomunistycznej formacji literackiej działającej w Warszawie, Płocku, Łodzi, Bytomiu i – krótki okres – w Lublinie. W latach 1992–2000 prezes Warszawskiego Oddziału Odnowionego ZLP; wieloletni organizator Międzynarodowych Dni Poezji, Sejmików Kultury Narodowej, Płockich Dni Romantyzmu i innych. Przewodniczący Rady Programowej Związku Piłsudczyków, Wiceprzewodniczący Instytutu Historii Nurtu Niepodległościowego.

Laureat wielu nagród literackich (Słowackiego, Księcia Poetów, Norwida, Georga Trakla), filozoficznych – w Kanadzie i Szwajcarii, a także najważniejszej z nagród dziennikarskich – Lauru SDP. Ma na koncie kilkanaście zbiorów poezji, książki z dziejów polskiej filozofii, liczne widowiska plenerowe, opowiadania i powieści, dramaty sceniczne i radiowe. Jego zbiór poezji Głosy doczekał się siedmiu wydań, dziesięciu nagród, a także kilkunastu krajowych i zagranicznych realizacji radiowych i teatralnych. Poświęcona analizie kultury sowieckiej w Polsce Czerwona msza doczekała się czterech wydań, monografia Jana Pawła II – dwóch i przekładu na język słowacki. Za poświęconą Piłsudskiemu monografię Marzyciel i strateg otrzymał w 2015 roku Nagrodę „Przeglądu Wschodniego”, a w 2019 przyznawaną przez Instytut Piłsudskiego w Nowym Jorku Nagrodę im. Conrada. Czterotomowe Źródła – Dzieje myśli polskiej zostały uhonorowane Nagrodą MKiDN (2018).

W czasach PRL inwigilowany przez Służby Bezpieczeństwa (jako figurant „Romantyk”), wielokrotnie usuwany z pracy. W stanie wojennym współpracował ze „Słowem Podziemnym”, wydawnictwami KPN, „Biuletynem Łódzkim” i „Prześwitem”, Solidarnością Walczącą i Związkiem Piłsudczyków (działającym przejściowo jako Duszpasterstwo Rodzin Legionowych i Peowiackich). Według słownika pseudonimów Kto był kim w drugim obiegu pisywał w co najmniej dziewięciu pismach pod dziesięcioma pseudonimami.

Za działalność w podziemiu antykomunistycznym jako jeden z pierwszych w III RP otrzymał odznakę Zasłużonego Działacza Kultury (1989), Płomień Solidarności(2015) oraz medal „Solidarności” – Zasłużony w walce o niepodległość i prawa człowieka (2001). Jest także kawalerem Krzyża Wolności i Solidarności, Srebrnego Krzyża Zasłużonych dla KPN, Orderu Odrodzenia Polski, Polonia Restituta i społecznego medalu Polonia Mater Nostra Est. W roku 2019 otrzymał także odznakę „Zasłużony dla kultury polskiej” oraz medal Pro bono Poloniae. Od roku 2016 jest nadzwyczajnym członkiem Światowego Związku Żołnierzy AK odznaczonym medalem Za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii krajowej(2019). Człowiek Roku Klubu Ronina (2017).

Twórczość:

Dzieła filozoficzne:

• Dostojewski – dramat humanizmów
• Myśl romantyczna. Absurd – ironia – czyn
• Kierunki poszukiwań
• Filozofia czynu
• Źródła. Z dziejów myśli polskiej (tom 1–4)

Publicystyka literacka:

• Czerwona msza albo uśmiech Stalina
• Czerwona msza czyli uśmiech Stalina (tom 1–4)

Opowiadania i powieści:

• Ścieżka nad drogami. Fraktale
• Krew nie wysycha nigdy
• Ja Szekspir, ja Bóg
• Gwiazdy rdzewieją na dnie Wisły

Dramaty sceniczne i radiowe:

• Chłopiec, który odchodzi
• Dramaty płockie
• Piłsudczycy – Dyptyk
• Sny o ojczyźnie
• Trwa jeszcze bal
• Cienie

Monografie:

• Józef Piłsudski. Marzyciel i strateg
• Jan Paweł II. Trzema drogami nadziei

Poezja:

• Głosy